اصفهانی
[اِ فَ] (اِخ) علی بن سهل بن ازهر اصفهانی، مکنی به ابوالحسن. از بزرگان تصوف و از عارفان بنام اصفهان بود و بگفتهء حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده، بسال 280 ه . ق. در روزگار خلافت معتضد بالله درگذشت. وی مردی سخی و بزرگوار بود و شیخ بهایی در کشکول ازو حکایتی نقل میکند. و عطار مینویسد: علی بن سهل از اهل سکر و جذبه است. قبرش در قبرستان کهنهء خارج اصفهان بیرون درب طوقچی است، تکیه اش خراب شده و آنچه موجود است عمارت جدیدی میباشد. (از گاهنامهء سیدجلال الدین طهرانی سال 1312 ه . ش.). و رجوع به ابوالحسن، و تاریخ گزیده صص772 - 781 شود.