ابدح
[اَ دَ] (ع ص، اِ) فضای فراخ. || مرد درازبالا. || ستور فراخ پهلو. || ابدح و دبیدح؛ لاش ماش. حکی الاصمعی ان الحجاج قال لجبله قل لفلان اکلت مال الله بأبدح و دبیدح فقال له جبله خواستهء ایزد بخوردی بلاش ماش. (میدانی).