اشعری
[اَ عَ] (اِخ) ابوجعفر احمدبن عیسی بن عبدالله بن سعدبن مالک بن احوص بن مالک اشعری. از فرزندان جماهربن اشعر بود که در قم میزیست و از بزرگان علمای رجال و فقه بشمار میرفت و بر همهء دانشمندان مقدم بود. سلطان قم در امور آن شهر از رای وی استمداد می جست. سفرهائی به مشهد و عتبات کرد. او راست: الاظله و التوحید. و فضائل العرب و فضل المنی و المتعه و ناسخ و منسوخ. (از ریحانه الادب).