یونگ

(اِخ)(1) کارل گوستاو. روانکاو و روانشناس سویسی (1875-1961 م.). مؤسس مکتب روانشناسی تحلیلی که شاخه ای از روانکاوی فرویدی است. نخست در دانشگاه بال پزشکی خواند و سپس به روان پزشکی روی آورد. در سال 1907 م. فروید را ملاقات کرد و چند سال همکاری نزدیک با او داشت و یکی از پیروان استوار او گردید. وی در کتاب «روانشناسی تحلیلی» خویش ضمیر ناهشیار (ضمیر نابخرد) را به دو کایه یا دو طبقه تقسیم کرد. طبقهء تقریباً سطحی تر را منشأ «لیبیدو»(2) و جلوه گاه نقشه های سادهء نیروی محرک زندگی دانست و طبقهء دوم یا طبقهء عمیق تر را سرچشمهء نیروی مربوط به دوران باستان و قرنهای اولیهء جهان و «ضمیر ناهشیار جمعی» نژاد آدمی معرفی کرد. یونگ فرضیه ها و روشهای رقیبانش را محدود و ناقص می دانست و می گفت: آنها جز توضیح تعبیرهای کم ارجی از اخلاق و امیال بشر، که عالی ترین رؤیاها و احکام آدمی را به رمزها و علائم جنسی تنزل می دهد و روح بشر را با عدم قرین می سازد، چیزی نیست. او خود فرضیه های دیگری را پدید آورد و دامنهء آنها را به مرزهای آفرینش و همبستگی آدمی با آفریدگار جهان پیوست.
(1) - Jung, Carl Gustav.
(2) - Libido.