یوسف

[سُ] (اِخ) ابن یعقوب بن عبدالحق مرینی، سلطان ناصرلدین الله، مکنی به ابویعقوب. از پادشاهان دولت مرینی در مغرب اقصی بود. به سال 685 ه . ق. پس از وفات پدر مردم بدو بیعت کردند. ابتدا در جزیره الخضراء بود. پس به فاس مهاجرت کرد. با دشمنان و مدعیان داخلی و خارجی جنگهایی کرد و پیروزیها و شکستهایی دید. هنگامی که در کاخ خود در منصوره خوابیده بود یکی از غلامان خصی بدو حمله کرد و به چندین طعن نیزه شکم او را درید و روده هایش را برید. یوسف بیش از چند ساعت زنده نماند. جنازهء او را به رباط شاله بردند و به خاک سپردند (سال 706 ه . ق.). وی بخشنده و مهربان و رعیت نواز و دلیر و نیرومند بود و نخستین سلطانی بود که دولت بنی مرین را به رونق و عظمت رسانید. تولد وی به سال 638 ه . ق. بوده است. (از اعلام زرکلی).