یوسف
[سُ] (اِخ) ابن یعقوب بن اسماعیل بن حمادبن زیدبن درهم ازدی بصری بغدادی، مکنی به ابومحمد. از حافظان حدیث بود و کتابی در این علم دارد که «السنن» نامیده می شود. ثقه و نیکوکار بود. در سال 276 ه . ق. به قضای بصره و واسط رسید و قضای قسمت شرق بغداد را نیز بدان افزود و به سال 297 ه . ق. در حال کناره گیری از قضا درگذشت. تولد یوسف به سال 208 ه . ق. بوده است. (از اعلام زرکلی).