یوسف

[سُ] (اِخ) ابن عبدالله بن سعیدبن عبدالله بن ابی زید اندلسی، مکنی به ابوعمر و معروف به ابن عباد (504-584 ه . ق.). از مورخان و مقریان و رجال فقه و حدیث بود. در بلنسیه مسکن گزید و از برخی از علمای آنجا روایت شنید. او را آثاری است که از آن جمله است: 1- طبقات الفقهاء. 2- تذییل کتاب ابن بشکوال، که موفق به تکمیل آن نشده. 3- الاربعون حدیثا. 4- المنهج الرائق فی الوثائق. یوسف در شهر خود شهید شد بدین ترتیب که دشمنان بر وی حمله کردند و او با آنان به جنگ پرداخت تا سرانجام بر اثر جراحات واردآمده از پای درآمد. (از اعلام زرکلی).