یوسف

[سُ] (اِخ) ابن طاهربن یوسف بن حسن خویی، مکنی به ابویعقوب و معروف به خویی. از مردم خوی آذربایجان و ادیب بود و شعر نیکو می سرود. در قصبهء نوقان طوس سکونت کرد و دستیار حاکم آنجا شد و دارای صفات پسندیده گردید. سمعانی صاحب الانساب با او در آن آبادی ملاقات و قطعاتی از اشعار او را یادداشت کرده و گفته است که به گمانم او در سال 549 ه . ق. در وقعهء عرب در طوس یا پیش از آن کشته شد. از آثار اوست: 1 - شرح سقط الزند ابوالعلاء معری. 2 - فرائدالخرائد. 3 - تنزیه القرآن الشریف عن وصمه اللحن و التحریف. (از اعلام زرکلی).