یوسف

[سُ] (اِخ) ابن رافع بن تمیم بن عتبهء اسدی موصلی، مکنی به ابوالمحاسن و معروف به ابن شداد و ملقب به بهاءالدین. از فرمانروایان و مورخان بزرگ بود. به سال 539 ه . ق. در موصل به دنیا آمد. به بغداد و حلب و دمشق و مصر و جز آن سفر کرد و حدیث گفت. در موصل به تدریس و تألیف پرداخت و در دمشق در دستگاه سلطان صلاح الدین و آنگاه در خدمت پادشاهان دیگر به مقامات عالی رسید. وی استاد و راهنمای ابن خلکان مورخ بود. از آثار اوست: 1 - النوادر السلطانیه و المحاسن الیوسفیه. 2 - دلائل الاحکام. 3 - ملجأ الحکام عند التباس الاحکام. 4 - فضل الجهاد. 5 - الموجز الباهر. 6 - العصا. یوسف به سال 632 ه . ق. درگذشته است. (از اعلام زرکلی).