اشراقی

[اِ] (ص نسبی) آن قسم از فلسفه که در اصول و قواعدش ادلهء عقلیه و کشف هر دو معتبر است. رئیس اشراقیون در فلاسفهء یونان افلاطون بود و رئیس ایشان در فلاسفهء اسلام شیخ شهاب الدین سهروردی که تصنیفات بسیار دارد. حکمت و فلسفهء که فهمیدن حقایق اشیاء باشد بر سه قسم منقسم گشت: 1 - فلسفهء مشائی که اصول و قواعدش از روی ادلهء عقلیه است و بس. رئیس فلاسفهء مشائین یونان ارسطاطالیس بود و رئیس فلاسفهء مشائین اسلام ابوعلی سینا. 2 - اشراقی که اصول و قواعدش از ادلهء عقلیه و مکاشفه (ریاضت) هر دو است. 3 - تصوف و عرفان که اصول و قواعدش از روی مکاشفه (ریاضتی) است و بس. (فرهنگ نظام). اشراقی، یا بمعنی کشفی و ذوقی است و یا منسوب به حکمای مشرق است. (از حکمت اشراق ص 36). و رجوع به اشراق و اشراقیان شود.