یعقوب

[یَ] (اِخ) ابن صالح بن علی بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب. از گویندگان و فرمانروایان دوران بنی عباس و معاصر هارون و مأمون بود و آن دو را هجو کرد. در شجاعت و چابک سواری شهرت داشت و برضد مأمون قیام کرد و نصربن شیث و برخی از رؤسای دیگر الجزیره و شام با او همداستان و آمادهء بیعت شدند. ولی پیش از حرکت به سوی مأمون مرگ به سراغش آمد (در حدود سال 200 ه . ق.). (از اعلام زرکلی). و رجوع به عقدالفرید ج2 ص53 و ذکر اخبار اصبهان ج2 ص353 شود.