یحیی بک

[یَحْ یا بَ] (اِخ) یکی از شعرای بزرگ و برگزیدهء عثمانی است. در قرن دهم هجری می زیست و از نژاد آرناؤد و منسوب به طایفهء دوشرمه بود. به اجاق ینی چری درآمد و سمت تولیت و زعامت یافت. وی مردی مبادی آداب و خوش اخلاق و صاحب سیف و قلم بود. در تاریخ 990 ه . ق. در میهن خود درگذشت. خمسه ای مرکب از پنج منظومهء زیر دارد: گنجینهء راز. شاه و گدا. گلشن انوار. یوسف و زلیخا. وصول نامه. علاوه بر این دیوان قصائد و غزلیات نیز به یادگار گذارد. اشعارش متین و آبدار است. (از قاموس الاعلام ترکی). از شعرای زمان سلطان سلیمان و در سال 990 ه . ق. زنده بوده است. او راست: 1- دیوان اشعار به ترکی. 2- خمسه. (یادداشت مؤلف).