یحیی
[یَحْ یا] (اِخ) ابن عمر بن محمد هاشمی شافعی، مکنی به ابوزکریا و معروف به ابن فهد، ادیب بود و طبعی وقاد و ذوقی لطیف داشت. در مکه به سال 848 ه . ق. متولد شد و به سال 885 درگذشت. از دیوانهای شعرا برگزیده هایی دلاویز ترتیب داد و از نکته ها و غرایب کتابی به نام «فوائد» تألیف نمود. کتاب «الدلائل الی معرفه الاوائل» نیز نگارش اوست. (از اعلام زرکلی).