یحیی
[یَحْ یا] (اِخ) ابن عمر، معروف به منقاری رومی، قاضی ترک بود و تألیفاتی به عربی داشت. به قضای مصر (سال 1064 ه . ق.) و مکه و قسطنطنیه رسید و مدتی دراز منصب فتوا در روم ایلی داشت. از آثار اوست: 1- حاشیه ای بر تفسیر بیضاوی. 2- الفتاوی. 3- رساله ای در لااله الاالله. یحیی در قسطنطنیه به تحصیل و تدریس پرداخت. و در اسکدار به سال 1088 ه . ق. درگذشت. (از اعلام زرکلی).