یحیی

[یَحْ یا] (اِخ) ابن علی بن محمد شیبانی تبریزی، مکنی به ابوزکریا و معروف به خطیب تبریزی، از ائمهء لغت و ادب و در اصل از تبریز بود. در بغداد بزرگ شد و به شام و مصر رفت و سپس به بغداد برگشت و در کتابخانهء نظامیه به کار و تحقیق پرداخت تا به سال 502 ه . ق. درگذشت. از آثار اوست: 1- الوافی فی العروض والقوافی. 2- شرح القصائد العشر. 3- الملخص فی اعراب القرآن. 4- شرح شعر متنبی. 5- شرح اللمع ابن جنی. 6- مقاتل الفرسان. 7- شرح دیوان حماسهء ابی تمام. 8- شرح سقط الزند معمری. 9- شرح اختیارات مفضل ضبی. 10- تهذیب اصلاح المنطق ابن سکیت. 11- تهذیب الالفاظ ابن سکیت. 12- شرح المقصوره الدریدیه. تولد وی به سال 421 ه . ق. بود. (از اعلام زرکلی). و رجوع به ابن خلکان ج2 ص376 و روضات الجنات ص78 و معجم الادباء ج7 ص286 شود.