یحیی
[یَحْ یا] (اِخ) ابن علی بن حسن بزار حلوانی عراقی، مکنی به ابوسعد، فقیه شافعی بود. چندی به تدریس در نظامیهء بغداد اشتغال داشت. تألیفاتی دارد که از آن جمله است: «التلویح» در فقه شافعی. وی به سال 450 متولد شد به سال 520 ه . ق. در سمرقند درگذشت. (از اعلام زرکلی). و رجوع به غزالی نامه ص284 شود.