یحیی

[یَحْ یا] (اِخ) ابن عروه بن زبیربن عوام اسلامی، مکنی به ابوعروه، از سرشناسان مدینه و دانشمند و عالم علم انساب بود. روایات کمی نیز از او نقل شده. وی برادرزادهء عبدالله بن زبیر و مادرش عمهء عبدالملک بن مروان بود و اشعاری به او نسبت می دهند که در آن به ابراهیم بن هشام تاخته است. گویند ابراهیم بن هشام والی مدینه به حدی او را زد که فوت کرد (حدود سال 114 ه . ق). (از اعلام زرکلی).