یحیی
[یَحْ یا] (اِخ) ابن عبدالعظیم بن یحیی بن محمد، مکنی به ابوالحسین و معروف به جزار و ملقب به جمال الدین، شاعر خوش طبع مصری بود. به خدمت پادشاهان پیوست و به مدح آنان پرداخت. او را با سراج وراق شوخیهای شاعرانه است. از آثار اوست: 1- العقود الدریه فی الامراء المصریه. 2- دیوان شعر. 3- فوائد الموائد. 4- تقاطیف الجزار. تولد او به سال 601 و وفاتش به سال 679 ه . ق. بوده است. (از اعلام زرکلی).