یحیی

[یَحْ یا] (اِخ) ابن حمزه بن علی بن ابراهیم حسین علوی طالبی، ملقب به المؤید باللّه، از بزرگان امامان زیدیه و دانشمندان آنان در یمن بود. به سال 669 ه . ق. در صنعا به دنیا آمد و به سال 745 ه . ق. در قلعهء هران بدرود حیات گفت. گویند شمارهء تألیفاتش از شمار سالهای عمرش افزون بود. از آثار اوست: 1- الشامل، در اصول دین. 2- نهایه الوصول الی علم الاصول. 3- التمهید لادله مسائل التوحید. 4- شرح الکافیه. 5- الانتصار. 6- الحاوی. 7- الدعوه العامه. 8- خلاصه السیره. (از اعلام زرکلی). و رجوع به معجم المطبوعات ج2 ص1944 شود.