یحیی
[یَحْ یا] (اِخ) ابن حسین بن هارون علوی طالبی، مکنی به ابوطالب و معروف به الناطق بالحق، از پیشوایان زیدیه بود و پس از برادرش المؤید باللّه به سال 421 ه . ق. بدو بیعت کردند و به تصحیح مذهب هادی یحیی بن حسین پرداخت و به سال 424 ه . ق. در آمل درگذشت. از آثار اوست: 1- الافاده فی تاریخ الائمه الساده. 2- جوامع الادله. 3- التحریر. 4- جوامع النصوص. 5- زیادات شرح الاصول. تولد وی به سال 340 ه . ق. بود. (از اعلام زرکلی).