یت
[ای یَ] (ع پسوند) در عربی جزء مؤخر مصدر صناعی اسمی(1) است یعنی مصدری که با آن یاء نسبت و تاء تأنیث (- یت) آمده باشد، مانند مالکیت، مرغوبیت، انسانیت، معروفیت، حریّت، ماهیت. (از کلمات فارسی نیز مصدر صناعی درست می کنند مانند دوئیت، خوبیت. اما ادبا به کار بردن این کلمات را درست نمی دانند).
(1) - اسم در مفهوم صَرف عربی نه در مفهوم دستور زبان فارسی.
(1) - اسم در مفهوم صَرف عربی نه در مفهوم دستور زبان فارسی.