یادکرد

[کَ] (مص مرکب مرخم، اِمص مرکب) ذکر. تذکر. تذکار. یادبود. یادآوری :چنانکه پدید کردیم اندر یاد کرد کوهها. (حدود العالم). فی الاهویه، اندر یادکرد هواها. (هدایه المتعلمین ربیع ابن احمد الاخوینی - البخاری). فی ذکر الانبذه، اندر یادکرد جوشیده ها. (هدایه المتعلمین ربیع بن احمد اخوینی).
پرستشگهی بود تا بود جای [ بیت الحرام ]
بدو اندرون یادکرد خدای.فردوسی.
همه دیده پرخون و رخساره زرد
زبان از سیاوش پر از یاد کرد.فردوسی.
ورا هیربد بود هشتاد مرد
زبانشان ز یزدان پر از یاد کرد.
فردوسی (شاهنامه ج3 ص1369).
دو چشمش پر از خون و دل پر ز درد
زبانش ز خویشان پر از یاد کرد.فردوسی.
به یاد کردش بتوان ز دود از دل غم
به مصقله بتوان برد از آینه زنگار.فرخی.
در زیر هر نهالی از آن مجلسی کنیم
بر یادکرد خواجه و بردیدن بهار.فرخی.
باد و من هر دو سوی میمند بنهادیم روی
و آفرین و یاد کرد خواجه هر یک بر زبان.
فرخی.
تا این کتاب به یاد کرد او علیه السلام عزیز گردد. (تاریخ سیستان). و چون از یاد کرد این مذاهب فارغ شدیم مذاهب فلاسفه را شرح دهیم. (بیان الادیان). و مونس آنم که به یاد کرد من انس گیرد. غزالی (کیمیای سعادت).
نکرد یارد هجر تو بر تنم بیداد
که یادکرد شهنشاه دادگر دارد.مسعودسعد.
کار نادان کوته اندیش است
یاد کرد کسی که در پیش است.سنایی.
دارد از یاد کرد منت عار
اینت نیکی کن فرامش کار.سنایی.
از فخر دین خال(1) به نیکیت یاد کرد
از بهر آنکه ماندی ازو نیک یادگار.سوزنی.
از یاد کرد نام تو کام سخنوران
چون نکهت مسیح معطر نکوتر است.
خاقانی.
دل یاد کرد یار فراموش کی کند
در خون نشستن من از این یادکرد خاست.
خاقانی.
دردا که دل نماند و بر او نام درد ماند
وز یار یادگار دلم یاد کرد ماند.خاقانی.
سکندر بلرزید از آن یاد کرد
چو برگ خزان لرزد از باد سرد.نظامی.
و گفت چندان یادش کردم که جمله خلایق یادش کردند تا به جائی که یاد کرد من یاد کرد او شد پس شناخت او تاختن آورد و مرا نیست کرد. (تذکره الاولیاء عطار). || (اِ مرکب) ذکران. روز. عید و عزای دینی یهود و نصاری یا اهل کتاب(2).
(1) - یعنی فخرالدین خالوی ممدوح.
(2) - Jete.