وقیعت
[وَ عَ] (ع اِمص) غیبت مردم. (از اقرب الموارد). || ملامت و عیب گویی از عقب مردم، و غمازی. (غیاث اللغات از منتخب) :زبانها به وقیعت او در مجلس سلطان روان شد. (ترجمهء تاریخ یمینی). اما اگر دعاوی دروغ که خصمان ایشان بر ایشان کنند از شتم صحابه و وقیعت امهات المؤمنین و مانند این... لابد از آن تبری کنند. (نقض الفضائح ص12). || (اِ) فتنه. || جنگی که میان دو تن روی دهد. رجوع به وقیعه شود.
درگاه به پرداخت ملت برای ووکامرس
اتصال فروشگاه شما به شبکه به پرداخت ملت برای پرداخت آنلاین سریع و مطمئن با تمامی کارتهای عضو شتاب
مشاهده جزئیات محصول