وفق

[وَ] (ع مص) موافق یافتن کار خود را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). سازوار آمدن. (تاج المصادر بیهقی). موافق و سازوار یافتن کار خود را. (ناظم الاطباء). || صواب و موافق مراد شدن. (اقرب الموارد). || (اِمص)(1) سازواری. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سازگاری و موافقت بین دو چیز. (فرهنگ فارسی معین): اتیتک لوفق الامر؛ نزد تو آمدم در وقت سازواری کار. (منتهی الارب).
- بروفق؛ موافق و مطابق و مناسب. (ناظم الاطباء) :
بروفق چنین خلاف کاری
تسلیم به از ستیزه باری.نظامی.
و هر یک بروفق دانش خود رأی همی زدند. (گلستان سعدی).
- وفق اعداد (اصطلاح ریاضی)؛ دو عدد را متوافق میگویند وقتی که آن دو بر عدد ثالثی قابل قسمت باشد و این عدد ثالث را وفق آنها می نامند. (فرهنگ فارسی معین).
- وفق دادن؛ موافق و مطابق شدن. (ناظم الاطباء).
- || مطابق کردن. سازگار کردن.
- وفق کردن؛ موافقت دادن. سازوار کردن. (ناظم الاطباء). مطابق کردن.
- بر وفق مراد؛ طبق مقصود.
- به وفق؛ بروفق :
چو قسمت ازلی بی حضور ما کردند
گر اندکی نه به وفق رضاست خرده مگیر.
حافظ.
|| (ص) سازوار و موافق. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || بسنده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گویند: حلوبته وفق عیاله؛ یعنی شیر آن به قدر کفایت آنان است و افزون نیست. (منتهی الارب).
(1) - در تداول فارسی به کسر واو تلفظ میشود.