وفره
[وَ رَ] (ع اِمص) فراوانی و کثرت: ارض فی نبتها وفره؛ زمینی که گیاه آن فراوان بود و کم نشده باشد. (ناظم الاطباء). || (اِ) موی مجتمع بر سر یا موی تا نرمهء گوش آنگاه جمه که تا فرود نرمهء گوش رسد آنگاه لمه که به کتف فرودآید. (اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). موی تا نرمهء گوش. (مهذب الاسماء). ج، وفار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
درگاه به پرداخت ملت برای ووکامرس
اتصال فروشگاه شما به شبکه به پرداخت ملت برای پرداخت آنلاین سریع و مطمئن با تمامی کارتهای عضو شتاب
مشاهده جزئیات محصول