وفاداری
[وَ] (حامص مرکب) درستی و صداقت و راستی و نمک به حلالی. (ناظم الاطباء). در دوستی، زناشوئی یا خدمت به مردم صادق و صمیمی بودن. صاحب وفا بودن. وفادار بودن :
آمدیم اندر تمامی داستان
وز وفاداریّ جمع راستان.مولوی.
دل منه بر دنیی و اسباب او
زآنکه از وی کس وفاداری ندید.حافظ.
آمدیم اندر تمامی داستان
وز وفاداریّ جمع راستان.مولوی.
دل منه بر دنیی و اسباب او
زآنکه از وی کس وفاداری ندید.حافظ.