وشیج

[وَ] (ع اِ) جِ وشیجه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به وشیجه شود. || درختی است که از آن نیزه سازند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || چوب نیزه. (مهذب الاسماء). درختی است که در جبال از سنگ میروید و چوب آن بسیار سخت است و از آن نیزه میسازند. برگش شبیه برگ گشنیز و شاخه های آن باریک و بیخ آن گرهدار و شبیه به سعد است. (تحفهء حکیم مؤمن). || (اِمص) درهم پیوستگی خویشی و قرابت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || (مص) در هم پیچیده شدن: وشجت العروق و الاغصان؛ در هم پیچیده شد. (منتهی الارب). || در هم پیوستن خویشی و قرابت. (منتهی الارب): وشجت بک قرابته وشیجاً؛ در هم پیوست خویشی و قرابت وی با تو. (منتهی الارب).