وذره

[وَ رَ] (ع اِ) پارهء گوشت. (مهذب الاسماء). پارچهء گوشت بی استخوان یا گوشت پارهء گرد و پهن بریده. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به وَذَرَه شود. || تلاق زن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، وذر، وَذَر. (منتهی الارب) (آنندراج). || لب. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج): وذرتان؛ دو لب. ابوحاتم گوید وذرتان دو قطعه گوشت است که دو لب به آنها تشبیه شده است. (منتهی الارب). || کنایه از کیر و سرکیر، یا ابن شامه الوذره، دشنام است و آن کنایه از کیر و سرکیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء): یابن شامه الوذره؛ یعنی زانیه و زن بدکار. (اقرب الموارد). کلمهء فحش است مر تازیان را. (ناظم الاطباء).