وحشت

[وَ شَ] (ع اِمص) تنهایی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (بهار عجم) (آنندراج) :
با تو برآمیختنم آرزوست
وز همه کس وحشت و بیگانگی.سعدی.
دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم.حافظ.
|| ترس. (منتهی الارب) (آنندراج). ترس و بیم و هراس و هول و دهشت. (ناظم الاطباء). و با لفظ افتادن، آوردن، بردن، خوردن، پذیرفتن، دادن، داشتن، کردن و کشیدن صرف شود. (از بهار عجم) (آنندراج).
- باوحشت؛ ترسناک. وحشت دار :
گر آن شبهای باوحشت نبودی
نمیدانست سعدی قدر امروز.سعدی.
- وحشت آباد؛ جایی وحشت آور :
در آن وحشت آباد فترت پذیر
شده دولت شه مرا دستگیر.نظامی.
از وحشت آباد عالم فانی به نزهت سرای جاودانی انتقال نمود. (حبیب السیر ج3).
- وحشت آمیز؛ ناپسند و غیرمطبوع. (ناظم الاطباء).
- وحشت بردن؛ زایل کردن وحشت. برطرف ساختن آن :
نسبت کند دو رشتهء همتاب را یکی
دیوانه وحشت از دل دیوانه میبرد.
صائب (از آنندراج).
- وحشت پذیرفتن؛ وحشت کردن. ترسیدن :تا باشد که مؤانست گیرد و وحشت نپذیرد. (گلستان سعدی).
- وحشت خوردن؛ وحشت داشتن. غم خوردن :
بی تکلف می غربت به دل شاد خورم
نام همدم چو برم وحشت همزاد خورم.
سعید اشرف (از آنندراج).
- وحشت داشتن؛ ترس داشتن. بیم داشتن :
چنان خوش است به آزادگی مرا صائب
که وحشت نفس از نقش بوریا دارم.
صائب (از آنندراج).
- وحشت زده؛ ترسیده. آنکه وحشت دارد :
آن اره که از تیزی دندان چکدش زهر
در مشرب وحشت زدگان سین سلام است.
صائب (از آنندراج).
- وحشت فزا؛ فزایندهء ترس و وحشت :
خواهی که جان به شط سلامت برون بری
بگریز از این جزیرهء وحشت فزای خاک.
خاقانی.
- وحشت کده؛ جای وحشت :
غزال وحشی من رو به صحرای دگر دارد
مرا آهو از این وحشتکده آواره میسازد.(1)
صائب (از آنندراج).
- وحشت کردن؛ گریختن. ترسیدن :
چون معنی بیگانه که وحشت کند از لفظ
همخانهء دل بود و ز دل خانه جدا داشت.
صائب (از آنندراج).
- وحشت کشیدن؛ وحشت داشتن. ترسیدن :
همچو ماهی وحشت قلاب میباید کشید.
صائب (از آنندراج).
- وحشت گاه؛ جای وحشت و ترس :
بشتابی گذرم صائب از این وحشتگاه
که ز هر آبله ام بانگ درا برخیزد.
صائب (از آنندراج).
- وحشت گرفتن؛ ترسیدن. وحشت پیدا کردن :
گردباد از من طریق دشت پیمایی گرفت
صائب (از آنندراج).
- وحشتناک؛ ترسناک. هولناک. (ناظم الاطباء).
|| نفرت. || اندوه. || اضطراب و پریشانی. || دلتنگی. (ناظم الاطباء).
(1) - ن ل:
مرا هوئی از این وحشت سرا آواره می سازد.
(دیوان چ قهرمان).