اسید

[اُ سَ] (اِخ) ابن حضیربن سماک بن عتیک اشهلی اوسی. کنیهء او را ابویحیی و ابوالحصین و ابوعیسی و ابوعتیک و ابوعتیق گفته اند. صحابی است و پدر او به حضیرالکتائب معروف بود. وی با سعدبن معاذ رفیق شفیق بود و هر دو بر دست مصعب بن عمیر اسلام آوردند و خویشان خود را نیز به دین اسلام دعوت کردند. اسید یکی از کسانی است که مردم را به بیعت خلیفهء اول تشویق می کرد. وی بسال 20 ه . ق. درگذشت. (قاموس الاعلام ترکی). او غزوهء عقبه و بدر را دریافت. (عقدالفرید چ محمد سعید العریان ج 3 ص 326). زرکلی گوید: وی در عهد جاهلیت و اسلام شریف و مقدم قبیلهء اوس از اهل مدینه بود و از عقلای عرب و صاحب رأی محسوب می شد. و او را به لقب کامل میخواندند. در عقبه الثانیه با هفتاد تن از انصار حضور یافت و یکی از نقبای دوازده گانه است و احد را نیز دریافت و هفت جراحت بدو رسید و آنگاه که مردم از گرد رسول (ص) بپراکندند وی با پیامبر بماند. و نیز در خندق و همهء مشاهد حضور داشت و در حدیث آمده: نعم الرجل اسیدبن الحضیر. و او به مدینه درگذشت و بخاری و مسلم، 18 حدیث ازو روایت کرده اند. متوفی بسال 20 ه . ق. (اعلام زرکلی ج 1 ص 117). حمدالله مستوفی گوید: «اسیدبن حصین (کذا) از بنی سهل الانصاری اوسی بود. وفات او در زمان عمر رضی الله عنهما در سنهء عشرین(1)بود.» (تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 215). خوندمیر گوید: در همین سال [عشرین]اسیدبن حصیر (کذا) انصاری وفات یافت و او از جملهء رؤسای بنی عبدالاشهل بود و بجودت قرائت و حسن صورت اتصاف داشت. (حبیب السیر چ تهران جزو 4 از ج1 ص 167). و رجوع به تاج العروس شود.
(1) - بعضی وفات او را بسال 21 ه . ق. نوشته اند.