والسلام

[وَسْ سَ] (ع شبه جمله) مجازاً، انتهی. خاتمه. تمت. این است و بس. و بس. و تمت. همین و بس. فقط. کلمه ای که بدان نامه یا گفتاری را ختم کنند :
پور اگر پندپذیری همی
پند من این است ترا والسلام.ناصرخسرو.
ترا عمر چندانکه خواهی دهد
همین است باقی دعا والسلام.سوزنی.
چون تو همه زخم زبانی مدام
کرم خور و خارنشین والسلام.نظامی.
درنیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام.مولوی.
صوفئی باشد به نزد این لئام
الخیاطه و اللواطه، والسلام.مولوی.
چه وصفت کند سعدی ناتمام
علیک السلام ای نبی، والسلام.سعدی.
- سلام و والسلام؛ سلام بی گفتگوئی دیگر. (یادداشت مرحوم دهخدا). آشنائی ساده بی مصاحبت و رفاقت و مؤانست. کنایه از پرهیز کردن و تجنب از دیگران :
با مردم زمانه سلامی و والسلام.
- والسلام و والاکرام؛ عباراتی که در پایان نامه نویسند یا سخن را بدان ختم کنند.