هید

[هَ] (ع ص) مضطرب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). پریشان. (منتهی الارب) (آنندراج). || (اِ) جنبش. || زجری است مر شتر را. هاد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). || هید حالک؛ چسان است حال تو. (منتهی الارب). || ایام هید؛ روزهای مَوَتان که در جاهلیت بود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || کسی که دور دارند او را و یکسو کنند بجهت چرکینی جامهء وی. (منتهی الارب). || (مص) هاد. ترسانیدن و رنج رسانیدن و جنبانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد) (المصادر). || اصلاح کردن. || از جای برکندن. یقال: «هِدْهُ یا رجل»؛ أی اَزِلْهُ عن موضعه. || ویران کردن. (از اقرب الموارد). || برگردانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). || زجر کردن. (منتهی الارب) (المصادر زوزنی) (آنندراج) (از اقرب الموارد). || بانگ برزدن شتر را. (منتهی الارب) (آنندراج).