هوذه

[هَ ذَ] (اِخ) ابن علی حنفی، ملقب به ذوالتاج. والی ثمامه ابی اثال رئیس همامه بود به زمان رسول (ص) و رسول علیه السلام بدو نامه کرد و وی را دعوت به اسلام کرد و او گفت اگر محمد خلیفتی خویش پس از وفات خود بدو دهد او ایمان آرد و پیامبر او را نفرین کرد و او پس از اندک زمانی بمرد. وی ممدوح اعشی است و در حق او گفته است:
من یلق هوذه یسجد غیر ملتئب
اذا تعمم فوق التاج أو وضعا.
و رجوع به عقدالفرید و تاریخ گزیده و الجماهر بیرونی ص111 و عیون الاخبار ج1 و المصاحف و الموشح و امتاع الاسماع و المرصع و مجمل التواریخ و القصص شود :
شنیدم که اعشی به شهر یمن شد
سوی هوذه بن علی الیمانی
بر او خواند شعری به الفاظ تازی
به شیرین معانی و شیرین زبانی
یکی کاروان اشتر گشن دادش
هر اشتر بسان کهی از کلانی.منوچهری.