اسماعیل
[اِ] (اِخ) ابن یوسف بن محمد زاهد معروف به سمویه. وی مصاحب عبدالرحمن بن یوسف معدانی بود و از یحیی قطان و عبدالرحمن بن مهدی و نائل بن نجیح حدیث فراگرفت و پسر وی ابوابراهیم مقری بود و او را فضل و عبادت بود. ابومحمدبن حیان گوید: من او را ادراک کردم. ابونعیم بوسایطی از اسماعیل و او بوسایطی از نافع بن جبیربن مطعم از پدر خویش آرد که گفت: سمعت النبی (ص) یقول فی التطوع الله اکبر کبیراً و سبحان الله بکرهً و اصی. (ذکر اخبار اصبهان ج1 ص210).