اسماعیل
[اِ] (اِخ) ابن مقری ابومحمدبن ابی بکربن عبدالله بن علی بن عطیه الشاوری یمنی شافعی ملقب بشرف الدین (قاضی). و نام و نسب او در کتاب عنوان الشرف وی طبع هند چنین آمده: شرف الدین اسماعیل بن ابی کمران المقری الیمنی الشاوری عالم البلاد الیمنیه. ابن حجر گوید مولد وی سنهء 765 ه . ق. است و او در فقه و عربیت و ادب مهارت یافت و متولی امارت بعض بلاد شد و خود بولایت قضا شایق بود ولی موفق نشد. او را مؤلفات بسیار است از آنجمله: الروضه و الارشاد. مختصرالحاوی و غیر ذلک. و این کتاب در مصر بسال 1320 ه . ق. طبع شده، دیوان ابن المقری که مؤلف کتاب سلکالذهب فی فصحاء اعیان العرب آنرا از قصائد ابن المقری تا آنجا که توانسته تدوین کرده. این کتاب نیز در بمبئی بسال 1305 چاپ شده. روض الطالب، مختصرالروضه تألیف نووی در فقه شافعی. عنوان الشرف الوافی فی اللغه و التاریخ و النحو و العروض و القوافی و آنرا بملک ناصر تقدیم کرده. این کتاب در حیدرآباد بسال 1272 و در مطبعه العزیزیه حلب بسال 1294 و در مطبعهء محمدمصطفی 1309 و در مطبعه المقتطف بسال 1318 ه . ق. / 1900 م. بطبع رسیده است. (معجم المطبوعات). وی بسال 837 در زبید درگذشت. و نیز او راست: القصیده التائیه فی التذکیر. (کشف الظنون). و رجوع به اعلام زرکلی (شرف الدین المقری) شود.