هاشم
[شِ] (اِخ) ابن فَلیته بن قاسم بن محمد بن جعفر. از شرفای مکه که در سال 52 ه . ق. به جای پدرش به حکومت مکه و مدینه رسید و در مکه اقامت کرد. در سال 539 ه . ق. جنگی بین او و امیرالحاج عراقی روی داد و یاران هاشم حاجیان عراقی را غارت کردند. هاشم پس از 22 سال حکومت در سال 549 ه . ق. وفات یافت. (از اعلام زرکلی). و برای اطلاع بیشتر رجوع به حبیب السیر چ خیام ج2 ص599 شود.