اسماعیل

[اِ] (اِخ) ابن محمد بن احمد الوثابی مکنی به ابوطاهر. از مردم اصفهان. وی به ادب معرفتی تمام داشت و در شعر طبعی نیکو و بسال 533 ه . ق. درگذشت. یاقوت بنقل از خط سمعانی آرد: در اصفهان در صنعت شعر و ترسل فاضل تر از وی ندیدم. در پایان زندگی تنگدست گردید و احوال او دیگرگون شد چندانکه نزدیک گشت که شوریده خرد و تباه عقل شود. من در اصفهان به خانهء وی رفتم و در بداهت نظم و نثر سریع تر از او ندیدم. رساله ای بر وی اقتراح کردم. مرا گفت قلم بگیر و بنویس و فی الحال بی آنکه بیندیشد به نیکوتر وجه بر من املا کرد. لیکن میگفتند وی در نمازهای واجب اخلال کند. والله اعلم بحاله. سمعانی از اشعار وی آرد:
اشاعوا فقالوا وقفه و وداع
و زمت مطایا للرحیل سراع
فقلت وداع لااطیق عیانه
کفانی من البین المشِتّ سماع
و لم یملک الکتمان قلب ملکته
و عندالنوی سرالکتوم مذاع.
(معجم الادباء چ مارگلیوث ج 2 ص 355).