اسماعیل

[اِ] (اِخ) ابن عبدالملکبن علی مکنی به ابوالقاسم حاکمی طوسی. وی از شاگردان امام الحرمین و مردی اهل تقوی و ورع بود و در فقه مهارتی بسزا داشت. وی همدرس غزالی و از دوستان مخلص و وفادار او بود و غزالی او را محترم و بزرگ میداشت. مولد وی ظاهراً در حدود سال 448 ه . ق. و وفات مسلماً در سنهء 529 است و او را جنب غزالی دفن کردند.
ابوالقاسم حاکمی در مهاجرت از بغداد با غزالی هم سفر و بنوشتهء ابن سمعانی هم کجاوه بود(1). در مرگ غزالی بی اندازه افسرده و دلتنگ گردید، و پس از وی تنها ماند و الفت پابرجای با کسی نگرفت. (غزالی نامه تألیف همائی ص 268 و 269). و رجوع به ص 148 و 198 همان کتاب شود).
(1) - طبقات الشافعیه از گفتار ابن سمعانی نقل میکند: و اظن انهما خرجا متعادلین من بغداد الی الحجاز (ج 4 ص 205).