نوشکفته
1) [نَ / نُو شِ کُ تَ / تِ] (ن مف مرکب) تازه شکفته شده گل یا غنچه ای که به تازگی باز شده و در کمال طراوت و شادابی ) است : روی تو چون شنبلید نوشکفته بامداد روی من چون شنبلید پژمریده در چمن منوچهری که آن نوشکفته گل نورسید همی گشت از باد چون شنبلید ؟ (از لغت اسدی) ای گل خندان نوشکفته نگه دار خاطر بلبل که نوبهار نماندسعدی ( 1) - ناظم الاطباء ضبط کرده است « گ» با « نوشگفته ».