نوا
[نَ] (اِخ) حیدرعلی (میرزا)، فرزند آقا محمدمهدی آسودهء شیرازی، ملقب به تاج الشعراء و متخلص به نوا از شاعران قرن سیزدهم هجری است او راست: پروانه وار سوختنم آرزو بُوَد امشب که آفتاب بود شمع محفلم در پای او ز شوق دهم جان اگر ( کند از راه مهر دست حمایل به گردنم (از آثار عجم ص 570 ) (فرهنگ سخنوران ص 616.