نمش

[نَ] (ع اِ) خط های کف دست و پیشانی (منتهی الارب ||) نقطه که بر ناخن افتد (مهذب الاسماء) سپیدی که بر ناخن پدید آید و برطرف شود (از متن اللغه ||) دروغ کذب (فرهنگ فارسی معین (||) اِمص) سخن چینی (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین (||) مص) سخن چینی کردن (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء ||) دروغ گفتن (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (فرهنگ فارسی معین ||) چیدن چیزی از زمین همچو بیهوده کاران (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ||خوردن ملخ آنچه بر روی زمین باشد (منتهی الارب) (از اقرب الموارد ||) راز گفتن با کسی( 1) (ناظم الاطباء) ( 1) - نَمَشَ القوم؛ أسرّوا، من السرار (متن اللغه).