اسماء

[اِ] (ع مص) نام کردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). نام نهادن: اَسْماه ایاه و به. || بلند کردن. || بجانب سماوه رفتن. (منتهی الارب). بناحیت سماوه رفتن. (تاج المصادر بیهقی). || گشادن. باز کردن. نهادن، چنانکه دری را در کویی یا صحنی. آویختن در: الی ان صرنا الی درب قد اسماه بناحیه باب الشام. (ابی العباس محمد بن طاهربن محمد بن عبدالله بن طاهر، از معجم الادباء یاقوت چ مارگلیوث ج2 ص133 س15) .