نکاشته
[نَ تَ / تِ] (ن مف مرکب) که هنوز کاشته نشده است بذری که هنوز آن را در زمین پنهان نکرده اند و نکاشته اند || زمین بایر که در آن کشت و زرع نکرده اند (|| ق مرکب) بی آنکه بکارد: نکاشته می درود؛ رنج نابرده گنج می طلبد و می یابد.