نقی

[نَ قی ی]( 1) (ع ص) نظیف (اقرب الموارد) (متن اللغه) پاکیزه (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (دهار) منقی (متن اللغه) پاک (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) ج، نِقاء، اَنقیاء، نُقَواء( 2) : قصد آن کرده بود که ذیل عفاف و عرض نقی این بنده را به لوث خبث و فجور خود ملطخ گرداند (سندبادنامه ص 77 ) حد من این بود کردم من لئیم زآن سوی حد را نقی کن ای کریممولوی|| برگزیده (منتهی الارب) (ناظم الاطباء ||) خالص (غیاث اللغات ||) میدهء سپید (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) نان حواری (متن اللغه) (اقرب الموارد ||) طعامی که آن را سپید کرده باشند (ناظم الاطباء) ( 1) - در تداول فارسی زبانان به تخفیف یاء [ نَ ] ( 2) - هذه نادره (از اقرب الموارد).