نقوی

[نَ قَ] (اِخ) دلدارعلی (سید)بن سیدمحمدمعین نصیرآبادی لکهنوئی، معروف به نقوی از اکابر فقها و علمای امامیهء هندوستان است وی به سال 1166 ه ق در قریهء نصیرآباد هندوستان تولد یافت و پس از تحصیلات مقدماتی به عراق رفت و در محضر درس بهبهانی و بحرالعلوم و شهرستانی و دیگر اساتید آن سامان تلمذ کرد، سپس به لکهنو بازگشت و ریاست مذهبی آن دیار را به عهده گرفت و به سال 1235 ه ق درگذشت از تألیفات اوست: اثاره الاحزان فی مصائب سید شباب اهل الجنان احیاءالسنه و اماته البدعه اساس الاصول حاشیهء شرح هدایه ذوالفقار رسالهء ذهبیه الشهاب الثاقب الصوارم الالهیه عمادالاسلام مسکن القلوب عند فقدالمحبوب منتهی الافکار المواعظ الحسینیه (از ریحانه الادب ج 4 ص 230 ) و رجوع به الذریعه شود.