نغم

[نَ] (ع مص) دم برآوردن || آهسته سراییدن (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء ||) آهسته سخن گفتن (از ناظم الاطباء) سخن پنهان گفتن (از تاج المصادر بیهقی ||) سرود گفتن در غنا( 1) تطریب در غنا نَغَم (از المنجد) (اقرب الموارد) ج، انغام || فروخوردن شراب را (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء): نغم فی الشراب؛ شرب منه قلیلًا؛ اندکی از شراب آشامید (از المنجد) (از متن اللغه) لغتی است در نغب (از متن اللغه ||) ما نغم بحرف؛ سکوت کرد و حرفی نزد (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد (||) اِ) سخن آهسته نَغَم (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) رجوع به نَغَم شود ( 1) - نغم؛ ردد صوته بالنغم (متن اللغه).