نعمه

[نِ مَ] (ع اِمص، اِ) دست و دسترس نیکو (از منتهی الارب) آنچه از روزی و مال و جز آن که نصیب آید (از اقرب الموارد) یدالبیضاء الصالحه (متن اللغه) (اقرب الموارد ||) نعمه الله؛ آنچه خدا به بنده عطا کند از چیزهائی که غیر از آن مورد آرزوی او نیست (از اقرب الموارد ||) نیکی ناز (منتهی الارب) خفض دعه (متن اللغه ||) مال (منتهی الارب) (متن اللغه) واسع النعمه؛ واسع المال (اقرب الموارد ||) منت (منتهی الارب) (متن اللغه) (اقرب الموارد) صنیعت (متن اللغه) (اقرب الموارد ||) سرور شادمانی (منتهی الارب) مسرت (تاج العروس) (متن اللغه) (اقرب الموارد ||) آسودگی تن آسانی (منتهی الارب ||) نیکوئی (ترجمان علامهء جرجانی ص 100 ) آنچه کرده شود از نیکوئی در حق کسی (منتهی الارب) انعام (تاج العروس) (متن اللغه) ج، نعم، اَنعُم، نِعمات، نِعِمات در تمام معانی رجوع به نعمت شود (|| مص) دارای رفاهیت و آسایش گردیدن (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) مَنعَم (اقرب الموارد ||) وسعت یافتن و خوش و نیکو شدن زندگی مَنعَم (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) نَعمَه (متن اللغه ||) روشن شدن دیده به دیدار کسی نَعمَه مَنعَم (از متن اللغه).