نظیف

[نَ] (ع ص) پاکیزه (منتهی الارب) (آنندراج) (بحر الجواهر) (دهار) (ناظم الاطباء) پاک (آنندراج) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) طاهر (غیاث اللغات) پاکیزهء تمیز نقی بهی (از متن اللغه) پاک از چرک و آلودگی و تمیز و نیکو (از اقرب الموارد) (از المنجد) نقی مقابل قذر و پلید و پلشت (یادداشت مؤلف) : گر پلیدم ور نظیفم ای شهان این نخوانم پس چه خوانم در جهانمولوی قوت طاعت در لقمهء لطیف است و صحت عبادت در کسوت نظیف (گلستان سعدی) عابد طعامهای لطیف خوردن گرفت و کسوتهای نظیف پوشیدن (گلستان سعدی) لطیفْ جوهر و جانی غریبْ قامت و شکلی نظیفْ جامه و جسمی بدیعْ صورت و خوئی سعدی || حلال پاک (غیاث اللغات) (آنندراج (||) اِ) اشنان (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) اشنان و مانند آن (از متن اللغه).