نظامی

[نِ] (اِخ) (شیخ) محمد بن شیخ محمد کریم الله دبائی بلند شهری، ملقب به نظام الدین و متخلص به نظامی، از پارسی گویان هند و از منجمان قرن سیزدهم است، در هفتادسالگی به سال 1288 ه ق درگذشت، در زبان فارسی و اردو دیوان شعر دارد و از اوست: مثنوی سرود مستانه، عناقید نورس، تحفه المدارس از اشعار اوست: در خیالش به چمن سینه فگار آمده ام می کشم ناله که همدرد هزار آمده ام باد نوروزیم و جانب مرغان قفس از پی مژدهء ایام بهار آمده ام هرکجا می نگرم محو تماشای توام حیرتم هست که در آینه زار آمده ام * ذوق تا قبلهء روی تو نموده ست مرا طاق ابروی تو محراب سجود است مرا (از روز روشن ( ص 834.