نطفه

[نُ فَ] (ع اِ) آب مرد (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) آب منی (آنندراج) آبی که از انسان به شهوت خارج شود و از آن بچه آید (از متن اللغه) آب پشت در رحم (ترجمان علامهء جرجانی ص 100 ) آن آب که بچه از آن بود (مهذب الاسماء) عسیله (منتهی ( الارب) ج، نطف، نطاف || آب صافی و روشن، کم باشد یا بسیار (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از متن اللغه)( 1 (از اقرب الموارد) آب اندک که در تک دلو و مشک بماند (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) ج، نطف، نطاف || دریا (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) بحر (متن اللغه) ج، نطف، نطاف رجوع به نطفتان شود || مروارید (از متن اللغه) رجوع به نُطَفَه شود || دلو (از متن اللغه) ( 1) - و هو بالقلیل اخص (متن اللغه).